Czwarta wojna syryjska (221-217 p.n.e.)
Czwarta wojna syryjska toczyła się między Antiochem III Wielkim, władcą Seleukidów, a Ptolemeuszem IV Filopatorem, królem Egiptu. Po początkowych sukcesach Antiocha, wojna zakończyła się jego klęską w bitwie pod Rafią w 217 r. p.n.e., co skutkowało utratą niemal wszystkich zdobyczy.
Wojna była kolejnym etapem rywalizacji między Seleukidami a Ptolemeuszami o dominację w regionie, w tym Celesyrię, Fenicję i Palestynę. Antioch III, jako młody władca, dążył do przywrócenia potęgi swojego państwa.
I etap walk (221-220 p.n.e.)
Inicjatorem konfliktu był minister Hermias, który namówił Antiocha do działań przeciwko Ptolemeuszom. W 221 r. p.n.e. Antioch rozpoczął ofensywę, jednak jego armia utknęła w górskim przesmyku, nie mogąc zdobyć dwóch twierdz. W obliczu buntów wschodnich satrapów, Antioch musiał przerwać ofensywę i zająć się stłumieniem rebelii, co udało mu się do 220 r. p.n.e.
II etap walk (219 p.n.e.)
W 219 r. p.n.e. wojna wznowiła się dzięki ofercie Theodotosa z Etolii, który obiecał pomoc Seleukidom. Antioch zdobył Tyr i Ptolemais, jednak nie zdecydował się na inwazję na Egipt z powodu silnych środków obronnych Ptolemeusza. Po powrocie do Seleucji, Antioch podjął negocjacje z Egiptem, spodziewając się terytorialnych ustępstw.
Klęska Antiocha
Rozejm, który wynegocjował Antioch, okazał się korzystny dla Egiptu, który wykorzystał czas na reorganizację armii. Wiosną 218 r. p.n.e. Antioch wznowił działania, odnosząc początkowe sukcesy. Zimą 218/217 r. p.n.e. zajął Ptolemais, planując ostateczne zakończenie wojny. Finał konfliktu miał miejsce pod Rafią 22 czerwca 217 r. p.n.e., gdzie armia Seleukidów została pokonana przez Ptolemeusza IV.
Skutki wojny
Po klęsce Antioch musiał oddać większość zdobyczy wojennych, utrzymując jedynie Seleucję. Ptolemeusze zachowali kontrolę nad południową Syrią przez kilkanaście lat, jednak wojna ujawniła ich słabości na arenie międzynarodowej oraz wewnętrzne problemy, takie jak niepokoje społeczne. Klęska Seleukidów, choć nie przyniosła drastycznych warunków pokoju, wpłynęła negatywnie na prestiż Antiocha i osłabiła jego budżet, co skłoniło go do działań w kolejnych latach, w tym stłumienia buntu Achajosa i wyprawy na Wschód.
