Itaipu – Elektrownia Wodna na Rzece Parana
Itaipu, znana jako Hidroelétrica de Itaipú, to jedna z największych elektrowni wodnych na świecie, zlokalizowana na rzece Parana w Ameryce Południowej. Jej budowa trwała od 1975 do 1984 roku i jest wspólnym projektem Brazylii oraz Paragwaju.
Lokalizacja i Historia
Zapora znajduje się na granicy obu krajów, w rejonie wodospadu Guairá, niedaleko wodospadów Iguaçu. Najbliższe lotnisko dla turystów znajduje się w Foz do Iguaçu, oddalonym o 20 km na południe. Nazwa „Itaipu” pochodzi z języka Tupi i oznacza „śpiew kamieni”.
Budowa i Funkcjonowanie
Zapora została zamknięta 13 października 1982 roku, co pozwoliło na spiętrzenie wód rzeki. Po 14 dniach poziom wody wzrósł o 100 metrów. W elektrowni zainstalowano 20 generatorów, każdy o mocy 700 MW, co daje łączną moc 14 GW.
Produkcja Energii
- Roczna produkcja: do 95 TWh
- Zapotrzebowanie Paragwaju: 95% energii produkowanej przez Itaipu
- Zapotrzebowanie Brazylii: ok. 20% energii
- Zużycie Paragwaju: 5–8% energii, nadwyżka sprzedawana Brazylii
Paragwaj sprzedaje nadwyżkę energii Brazylii po stałej cenie 3 $/MWh, podczas gdy Brazylia odsprzedaje tę energię po cenie rynkowej, która w 2012 roku wynosiła około 150 $/MWh. Kontrakt na sprzedaż energii został podpisany w 1973 roku na 50 lat, a jego autorem ze strony paragwajskiej był dyktator Alfredo Stroessner.
Podsumowanie
Itaipu jest kluczowym źródłem energii dla obu krajów, przyczyniając się do zaspokojenia ich potrzeb energetycznych oraz stanowiąc istotny element współpracy między Brazylią a Paragwajem.
