ISO 639-2
ISO 639-2 to standard trzyliterowych kodów językowych, będący częścią serii standardów ISO 639. Ostatnia wersja została opublikowana w październiku 1998 roku, a tabela kodów została zaktualizowana w listopadzie 2012 roku. Biblioteka Kongresu odpowiada za rejestrację i zmiany w tej tabeli.
Porównanie z ISO 639-1 i ISO 639-3
ISO 639-1 stosuje dwuliterowe kody i obejmuje 676 języków, co ogranicza możliwość ich klasyfikacji. ISO 639-2, będący podzbiorem ISO 639-1, wprowadza trzyliterowe kody dla głównych języków, nie rozróżniając ich odmian, lecz grupując je. Na przykład, językom słowiańskim przypisano kod sla. Z kolei ISO 639-3 ma na celu zebranie wszystkich języków naturalnych.
Zarezerwowane kody
ISO 639-2 zawiera również kody zarezerwowane oraz specjalnego użytku, które zostały przeniesione do ISO 639-3. Oto niektóre z nich:
qaa– zarezerwowane dla lokalnego użytku (np. prywatne języki)qtz– zarezerwowane dla lokalnego użytkumis– dla języków niezawartych w standardziemul– materiał wielojęzyczny, któremu przypisano tylko jeden kodund– dla materiałów o niezidentyfikowanym językuzxx– materiał bez lingwistycznej zawartości
Podsumowanie
ISO 639-2 jest istotnym standardem dla kodowania języków, umożliwiającym łatwe klasyfikowanie i identyfikowanie języków naturalnych, a także zapewniającym kody dla sytuacji specjalnych i lokalnych. Jego struktura ułatwia zarządzanie i klasyfikację języków w różnych kontekstach.
