Inwokacja – Definicja i Historia
Inwokacja, czyli wezwanie, to forma apostrofy rozpoczynająca utwór literacki, najczęściej poemat epicki. Autor zwraca się w niej do muzy, bóstwa lub duchowego patrona, prosząc o natchnienie i pomoc w tworzeniu dzieła.
Wzorce Historyczne
Przykłady klasycznych inwokacji można znaleźć w Iliadzie i Odysei, które stały się wzorcami dla późniejszych utworów. W średniowieczu inwokacje zaczęły używać symboli chrześcijańskich, otwierając nie tylko eposy, ale także krótsze utwory i dialogi.
- Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią – zawiera prośbę do Boga o pomoc przy tworzeniu dzieła.
- Wiersz Słoty o chlebowym stole – prośba o wiedzę i możliwość opowiedzenia o chlebowym stole.
Inwokacja w Polskiej Literaturze
Najbardziej znaną inwokacją w literaturze polskiej jest początek Pana Tadeusza Adama Mickiewicza. Autor zwraca się najpierw do ojczystej ziemi, a następnie kieruje prośbę do Matki Boskiej o cud powrotu do ojczyzny.
Podsumowanie
Inwokacja pozostaje istotnym elementem literackim, który ewoluował na przestrzeni wieków, adaptując się do zmieniających się kontekstów kulturowych i religijnych.
