Dzisiaj jest 17 stycznia 2025 r.
Chcę dodać własny artykuł

Instytucja totalna

Instytucja totalna

Instytucja totalna to organizacja społeczna, w której zamknięta grupa osób jest formalnie kontrolowana przez personel. Koncepcja ta została wprowadzona przez Ervinga Goffmana w latach 70. XX wieku.

Definicja i cechy

Goffman definiuje instytucję totalną jako miejsce, gdzie życie dużej grupy ludzi jest formalnie zorganizowane. Wyróżnia trzy kluczowe cechy:

  • Perspektywa instytucjonalna: formalne zasady regulujące życie w instytucji, jak regulaminy i kodeksy.
  • Życie w grupie: wspólne wykonywanie czynności, brak indywidualnego traktowania, co może przejawiać się np. w jednolitym ubiorze.
  • Zarządzanie dwuczłonowe: wyraźny podział na personel zarządzający a członków instytucji, ograniczone kontakty międzygrupowe.

Goffman zauważa, że personel instytucji stosuje różne metody kontroli, takie jak:

  • Odbieranie atrybutów tożsamości, np. poprzez jednolity ubiór i nadawanie numerów.
  • Kontrola środków i informacji posiadanych przez osoby w instytucji.
  • Ograniczenie swobody poruszania się wewnątrz instytucji.

Osoby w takich instytucjach często tracą swoją tożsamość i są ubezwłasnowolnione.

Podział instytucji totalnych

Goffman dzieli instytucje totalne na kilka kategorii:

  • Instytucje opiekuńcze, np. domy opieki dla seniorów.
  • Instytucje izolujące osoby stwarzające zagrożenie, takie jak szpitale dla chorych zakaźnie.
  • Placówki więzienne i obozy koncentracyjne.
  • Instytucje związane z pracą, jak koszary czy szkoły z internatem.
  • Miejsca „ucieczki od świata”, np. klasztory.

Krytyka

Instytucje totalne są krytykowane za swoje funkcjonowanie, które nie przystaje do współczesnych norm demokratycznych. Wskazuje się, że:

  • Nie powinny ograniczać pracy i życia osób do sztywnych ram.
  • Klasyfikacja instytucji, łącząca obozy koncentracyjne z szpitalami, budzi kontrowersje.

Zwolennicy koncepcji, jak Wanda Półtawska, zauważają podobieństwa w kontroli pacjentów i osób w obozach. Jednak organizacje starają się zmieniać charakter szpitali psychiatrycznych, wprowadzając społeczności terapeutyczne i regulacje prawne dotyczące praw pacjentów.