Iński Park Krajobrazowy

Iński Park Krajobrazowy

Iński Park Krajobrazowy, utworzony 4 listopada 1981 roku, obejmuje obszar 17 763 ha w centralnej części Pojezierza Ińskiego, w gminach Chociwel, Ińsko, Dobrzany i Węgorzyno. Jego celem jest ochrona unikalnych walorów krajobrazu polodowcowego oraz przyrody.

Krajobraz

Rzeźba terenu parku, ukształtowana podczas zlodowacenia bałtyckiego, charakteryzuje się morenami czołowymi oraz pagórkami, takimi jak Głowacz (180 m n.p.m.) i Sokal (174 m n.p.m.). W parku znajduje się 18 jezior, w tym największe jezioro Ińsko (229 ha) oraz Krzemień (180 ha).

Historia obszaru

Najstarsze ślady osadnictwa ludzkiego w dolinie Iny sięgają 8000 lat. Ślady osadnictwa słowiańskiego oraz średniowiecznych wałów obronnych świadczą o bogatej historii regionu. W XVIII wieku obszar był zarządzany przez ród Wedlów, który zbudował zamek w Ińsku. Intensywne zagospodarowanie zaczęło się w XIX wieku, a po II wojnie światowej region zyskał nowe osiedla.

Flora

Iński Park Krajobrazowy jest domem dla około 700 gatunków roślin naczyniowych, z czego 73 gatunki są objęte ochroną. W parku znajdują się m.in. torfowiska, lasy mieszane oraz bogate łąki. Część flory objęta jest ochroną ścisłą, w tym storczyki i rosiczki.

Fauna

Park jest siedliskiem 39 gatunków ssaków, 142 gatunków ptaków oraz 18 gatunków płazów i 6 gatunków gadów. Wśród nich można spotkać bieliki, orliki, jelenie, sarny, dziki oraz różnorodne gatunki ryb. Szczególnie chronione są nietoperze i żubr.

Formy ochrony przyrody

• Rezerwaty przyrody:
  • Bórbagno Miałka
  • Głowacz
  • Kamienna Buczyna
  • Krzemieńskie Źródliska
  • Wyspa Sołtyski
  • Źródliskowe Zbocza
• Użytki ekologiczne:
  • Bagno Ciszewo
  • Dłuskie Wzgórza
  • Pełnikowe Łąki
  • Węgorzyński Derkacz
  • Płaskowyż nad Samotnikiem
  • Wilkowe Bagno
  • Wyszkowa Góra

Natura 2000

Na terenie parku znajdują się obszary sieci Natura 2000, w tym Ostoja Ińska oraz Pojezierze Ińskie.

Turystyka

Najciekawsze miejsca w parku można zwiedzać, korzystając z zielonego szlaku pieszym, prowadzącym z Dobrzan do Ińska, z dostępem do punktu widokowego na Głowaczu.