Ino w mitologii greckiej
Ino, znana w mitologii greckiej jako córka Kadmosa i Harmonii, była królewną tebańską oraz drugą żoną króla Orchomenos, Atamasa. Była macochą Fryksosa i Helle oraz matką Learchosa i Melikertesa.
Ino pragnęła pozbyć się swoich pasierbów. W tym celu doprowadziła do zniszczenia ziarna siewnego, co spowodowało klęskę nieurodzaju. Następnie sfałszowała orzeczenie wyroczni delfickiej, zmuszając Atamasa do złożenia ofiary z dzieci. W odpowiedzi na to, ich matka Nefele, zesłała im uskrzydlonego baranka o złotym runie, który ocalił rodzeństwo przed śmiercią.
Ostatecznie Ino i jej dzieci doświadczyli zemsty ze strony Hery, która zazdrościła Dionizosa, syna Semele, znajdującego się pod opieką Ino. Hera zesłała na Atamasa szał, w którym zabił Learchosa. W obliczu niebezpieczeństwa, Ino z Melikertesem rzuciła się do morza, gdzie oboje zostali przekształceni w bóstwa morskie – Leukoteę i Palajmona. Mit ten został wykorzystany przez Eurypidesa w jego tragedii o tytule Ino.
Obecność Ino w kulturze
Ino była rzadko przedstawiana w greckim malarstwie wazowym. Jej postać została również uwieczniona w kantacie zatytułowanej jej imieniem, skomponowanej przez Johann Christian Bacha.
Bibliografia
- Lucyna Stankiewicz: Ilustrowany słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Ossolineum, 2008, s. 185
- Słownik kultury antycznej (red. Lidia Winniczuk). Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986, s. 202-203
- Michał Pietrzykowski: Mitologia starożytnej Grecji. Warszawa: WAiF, 1979, s. 56
