Inkrustacja – definicja i technika
Inkrustacja to technika zdobienia elementów architektonicznych oraz przedmiotów codziennego użytku. Polega na tworzeniu wgłębień w materiałach takich jak kamień, metal czy twarde drewno, w które następnie wkleja się przycięte płytki z różnych, często cennych surowców.
Materiały i motywy
W inkrustacji wykorzystuje się różnorodne materiały, w tym:
- kość słoniową
- masę perłową
- różne rodzaje drewna
- metale i złoto
- kamienie szlachetne i półszlachetne
Motywy zdobnicze obejmują zarówno geometryczne, jak i roślinne wzory, a także sceny figuratywne i pejzażowe.
Historia inkrustacji
Technika ta ma swoje korzenie w starożytności, gdzie występowała w Egipcie i Mezopotamii. Choć sporadycznie była stosowana w architekturze wczesnośredniowiecznej, jej popularność wzrosła w renesansie, najpierw w Italii, a następnie w całej Europie. Największy rozkwit inkrustacji przypada na XVII i XVIII wiek we Francji.
Zastosowanie inkrustacji
Inkrustacja była wykorzystywana do zdobienia:
- ścian (np. w stylu pompejańskim)
- stalli kościelnych
- ambon
- drzwi i boazerii
- mebli
- wyrobów artystycznych i użytkowych
Terminologia
Ornamenty inkrustowane na podłożu metalowym, wykonane z metalu o innej barwie, określa się mianem damaskinażu.
