Indukcja elektryczna
Indukcja elektryczna, znana także jako przesunięcie elektryczne, to wektorowa wielkość opisująca pole elektryczne w dielektryku, który znajduje się w zewnętrznym polu elektrycznym. W wyniku działania tego pola dochodzi do przesunięcia ładunków dodatnich i ujemnych w dielektryku, co prowadzi do powstania ładunku indukowanego na jego powierzchni. Indukcję elektryczną definiuje się jako stosunek ładunku indukowanego do pola przekroju tej powierzchni prostopadłej do linii pola elektrycznego:
Obliczenia indukcji elektrycznej
Indukcja elektryczna nie zależy od medium, w którym istnieje pole, i może być obliczana jako iloczyn natężenia pola elektrycznego i współczynnika przenikalności elektrycznej materiału:
Prawo Gaussa dla dielektryków można zapisać jako:
Ładunek całkowity w układzie składa się z:
- ładunków swobodnych,
- ładunków związanych, wytworzonych przez pole elektryczne.
Relacje z polaryzacją elektryczną
Indukcję elektryczną definiuje się tak, aby prawo Gaussa przyjęło formę:
gdzie:
- – natężenie pola elektrycznego,
- – przenikalność elektryczna próżni,
- – polaryzacja elektryczna materiału.
Dla większości materiałów polaryzacja jest liniową funkcją natężenia, co prowadzi do:
gdzie:
- – przenikalność elektryczna materiału,
- – podatność elektryczna.
Właściwości przenikalności elektrycznej
W materiałach nieliniowych przenikalność elektryczna może zależeć od natężenia pola oraz jego wcześniejszych wartości, co prowadzi do zjawiska histerezy. W ośrodkach anizotropowych wektory natężenia i indukcji pola elektrycznego nie są równoległe, co skutkuje różnymi wartościami przenikalności w różnych kierunkach oraz zjawiskiem podwójnego załamania światła.
Jednostka
Jednostką indukcji elektrycznej w układzie SI jest kulomb na metr kwadrat (C/m²), co oznacza, że jest to miara gęstości powierzchniowej ładunku na powierzchni ciała prostopadłej do linii zewnętrznego pola elektrycznego.
Bibliografia
Nie podano źródeł. Kategoria: Wielkości elektryczne.