„`html
Indie Brytyjskie
Indie Brytyjskie to region w Azji, który w latach 1858–1947 był pod władzą brytyjską. Obszar ten obejmował współczesne Indie, Pakistan, Bangladesz oraz Mjanmę.
Brytyjski wkład w rozwój cywilizacyjno-gospodarczy
Po przejęciu władzy przez brytyjski parlament, rząd gubernatora-wicekróla wdrożył szereg reform gospodarczych oraz socjalnych. Wprowadzono m.in.:
- Zakaz zatrudniania dzieci poniżej dziewiątego roku życia.
- Ustalenie jednego wolnego dnia w tygodniu w zakładach pracy.
- Ustawy ograniczające lichwę oraz usuwanie chłopów z ziemi.
Reformy te były odpowiedzią na liczne rozruchy oraz bunty chłopskie. Równocześnie zrezygnowano z chrystianizacji lokalnej ludności.
W oświacie i nauce wprowadzono znaczące zmiany, takie jak:
- Rozbudowa sieci szkół, w tym gimnazjów z angielskim językiem nauczania.
- Utworzenie uniwersytetów w Kalkucie, Madrasie i Bombaju.
- Zakładanie instytucji badawczych, np. Botanical Survey of India.
Podjęto również działania w kierunku modernizacji gospodarki, budując linie kolejowe i rozwijając sieć drogową. W 1885 roku utworzono Indyjski Kongres Narodowy, a w 1906 roku Ligię Muzułmańską, które dążyły do pokojowego przejęcia władzy. Wprowadzono także reformy konstytucyjne, które zwiększyły udział lokalnych elit hinduskich w rządzeniu.
W 1911 roku stolicą ustanowiono Nowe Delhi, a angielski stał się językiem urzędowym. Do 1938 roku Cesarstwo Indyjskie obejmowało 1005 miast z łączną ludnością przekraczającą 10 milionów mieszkańców, w tym 3 miasta z populacją powyżej 0,5 miliona.
„`
