„`html
Indapamid
Indapamid (łac. Indapamidum) to organiczny związek chemiczny, należący do grupy sulfonamidów, stosowany jako lek moczopędny, który hamuje resorpcję zwrotną elektrolitów.
Właściwości i działanie
Indapamid wykazuje działanie zbliżone do hydrochlorotiazydu. Działa w końcowej części wstępującej pętli Henlego oraz w początkowej części kanalika dalszego, gdzie hamuje wchłanianie zwrotne jonów chlorkowych. Efektem tego jest zwiększone wydalanie sodu, potasu i magnezu, oraz zatrzymanie wapnia. Działanie hipotensyjne leku jest związane z hamowaniem transportu wapnia w komórkach mięśni gładkich, co prowadzi do rozkurczenia naczyń krwionośnych.
Farmakokinetyka
Indapamid ma dłuższy czas półtrwania, wynoszący od 14 do 18 godzin. Wiąże się z białkami osocza w 71-79% i jest metabolizowany w wątrobie.
Zastosowania
- nadciśnienie tętnicze pierwotne
- obrzęk wywołany zastoinową niewydolnością serca
Interakcje i działania niepożądane
Interakcje i działania niepożądane są podobne do tych występujących przy stosowaniu innych tiazydów. Indapamid obniża poziom jodu związanego z białkami surowicy, dlatego jest przeciwwskazany u pacjentów z zaburzeniami czynności tarczycy.
Postaci handlowe
Informacje na temat postaci handlowych leku można znaleźć w literaturze farmakologicznej.
Bibliografia
* „Farmakologia” pod redakcją Wojciecha Kostowskiego
Kategoria
- ATC-C03
- Benzamidy
- Benzenosulfonamidy
- Hydrazydy
- Związki chloroaromatyczne
- Indoliny
„`
