Impresjonizm
Impresjonizm, wywodzący się z Francji, to kierunek sztuki, który zyskał popularność w drugiej połowie XIX wieku, szczególnie dzięki grupie artystów z Paryża. Jego początek datuje się na pierwszą wystawę w atelier Nadara w 1874 roku, która zrewolucjonizowała malarstwo, odrzucając akademickie zasady na rzecz oddania ulotnych momentów życia. Nazwa „impresjonizm” została nadana ironicznie przez krytyka Louisa Leroy, inspirowana obrazem Claude’a Moneta Impresja, wschód słońca.
Tło historyczne
W drugiej połowie XIX wieku dominowała Królewska Akademia Malarstwa i Rzeźby, która kładła nacisk na tradycyjne techniki rysunku i idealizację piękna. W obliczu stagnacji akademickiej sztuki, artyści zaczęli poszukiwać nowych form wyrazu, co było możliwe dzięki rozwojowi technologicznemu. Wprowadzono nowe pędzle i tańsze farby syntetyczne, co umożliwiło swobodniejsze użycie kolorów.
Impresjoniści odrzucili tradycyjne tematy, koncentrując się na codziennym życiu, naturze i światłocieniach, malując w plenerze. Ich dzieła skupiały się na pozytywnych aspektach życia, unikając problemów społecznych. Wprowadzili technikę dywizjonizmu, polegającą na nakładaniu obok siebie plam czystych kolorów.
Główni przedstawiciele impresjonizmu
- Francja: Claude Monet, Edgar Degas, Pierre Bonnard, Auguste Renoir, Camille Pissarro
- Niemcy: Max Liebermann, Lovis Corinth
- Polska: Józef Pankiewicz
- Rosja: Konstantin Korowin
- USA: Mary Cassatt
Główne dzieła
- Impresja, wschód słońca (Claude Monet)
- Nenufary (Claude Monet)
- Bal w Moulin de la Galette (Auguste Renoir)
Pokłosie
Impresjonizm miał znaczący wpływ na późniejszą sztukę, inspirując artystów takich jak Vincent van Gogh, Paul Gauguin i Paul Cézanne. Ich prace są obecnie uznawane za jedne z najważniejszych w historii malarstwa. Kolejne ruchy artystyczne, takie jak kubizm czy futuryzm, odrzuciły impresjonizm, dążąc do całkowitego zerwania z tradycją.
