„`html
Ilja Iljicz Miecznikow
Ilja Iljicz Miecznikow (Élie Metchnikoff) był ukraińskim, rosyjskim i francuskim zoologiem oraz mikrobiologiem, który urodził się 15 maja 1845 roku w Iwaniwce, a zmarł 15 lipca 1916 roku w Paryżu. W 1908 roku otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny.
Wykształcenie i kariera
Miecznikow ukończył Imperatorski Uniwersytet Charkowski. W latach 1870–1882 był profesorem zoologii i anatomii porównawczej na Uniwersytecie w Odessie, a także kierował stacją bakteriologiczną. W 1883 roku został członkiem Petersburskiej Akademii Nauk, a od 1887 roku prowadził badania w Instytucie Pasteura w Paryżu, gdzie w 1904 roku objął stanowisko zastępcy dyrektora.
Badania i odkrycia
Miecznikow był pionierem w badaniach nad fagocytozą, którą odkrył podczas analiz larw szkarłupni. Jego teoria dotycząca roli białych krwinek w odporności spotkała się z początkowym sceptycyzmem, jednak jego badania zyskały uznanie i przyniosły mu Nagrodę Nobla. Współpracował z Émile Roux nad maścią zapobiegającą kiły.
- Odkrycie fagocytozy i jej roli w odporności.
- Badania nad wpływem bakterii kwasu mlekowego na długowieczność.
- Teoria starzenia się związana z toksycznymi bakteriami w jelitach.
Wybrane publikacje
- Materiały k poznaniu sifonofor i mieduz (1872)
- Leçons sur la pathologie comparée de l’inflammation (1892)
- L’immunité dans les maladies infectieuses (1901)
- Études sur la nature humaine (1903)
- The New Hygiene: Three Lectures on the Prevention of Infectious Diseases (1906)
Pamięć i dziedzictwo
W Warszawie, jedna z ulic na Ochocie nosi jego imię. Jego nazwisko znajduje się również w nazwach instytucji, takich jak Państwowa Akademia Medyczna im. I.I. Miecznikowa w Petersburgu oraz Odeski Uniwersytet Narodowy im. Ilji Miecznikowa.
„`
