Mit o Ikarze
Ikar, w mitologii greckiej, był synem Dedala, ateńskiego rzemieślnika i wynalazcy, oraz Naukrate, niewolnicy władcy Krety, Minosa. Dedal, choć uznawany za jednego z najwybitniejszych swoich czasów, zabił swojego ucznia Talosa z zazdrości, co skłoniło go do ucieczki z Aten do Krety.
Labirynt i ucieczka
Na zlecenie Minosa, Dedal zbudował Labirynt, w którym mieszkał Minotaur, potwór narodzony z związku Pazyfae i byka. Dedal został uwięziony przez Minosa, który obawiał się jego umiejętności. Dzięki pomocy Pazyfae, Dedal i Ikar postanowili uciec, wykorzystując skrzydła skonstruowane z piór i wosku.
Upadek Ikara
Dedal ostrzegł syna przed lataniem zbyt wysoko, jednak Ikar zignorował jego rady. W rezultacie, wosk w skrzydłach stopniał pod wpływem słońca, co doprowadziło do jego tragicznego upadku do Morza Ikaryjskiego. Po śmierci syna, Dedal pochował Ikara na wyspie, która później nosiła nazwę Ikaria.
Symbolika mitu
Historia Ikara jest powszechnie interpretowana jako symbol ludzkiego dążenia do spełnienia marzeń wbrew naturalnym ograniczeniom, a także jako ostrzeżenie przed nadmierną ambicją. Motyw upadku Ikara pojawia się w sztuce, w tym w malarstwie wazowym oraz freskach pompejańskich. Jednym z najbardziej znanych dzieł jest Pejzaż z upadkiem Ikara autorstwa Petera Bruegla starszego.
