II Wojna z Powhatan
II wojna z Powhatan była konfliktem między Anglikami a federacją Indian Powhatan, który miał miejsce w 1622 roku w Wirginii. Po śmierci wodza Powhatan, przywództwo nad plemionami objął jego brat, Opchanacanough, który zignorował traktat pokojowy z 1609 roku, zwłaszcza po śmierci Pocahontas, bratanicy Powhatana.
Bez ostrzeżenia Indianie zaatakowali kilka kolonialnych osad, co doprowadziło do zniszczenia wielu miejsc i śmierci 347 kolonistów, co stanowiło niemal jedną trzecią białej populacji Wirginii. Anglicy odpowiedzieli brutalnie, niszcząc indiańskie wioski i mordując ich mieszkańców.
Konflikt trwał przez prawie dwa lata, a kulminacją walk była bitwa, podczas której ośmioosobowy oddział indiański otoczył angielski kontyngent. W trakcie dwudniowej bitwy, Indianie stracili ponad połowę swoich ludzi, podczas gdy Anglicy mieli jedynie szesnastu rannych. Ta klęska uświadomiła Indianom przewagę techniczną Europejczyków i zmusiła ich do zawarcia pokoju, który trwał 22 lata.
