„`html
Igor Sikirycki
Igor Sikirycki (31 lipca 1920 – 2 stycznia 1985) był polskim poetą, pisarzem, satyrykiem, dziennikarzem i spikerem radiowym. Urodził się w Brześciu nad Bugiem, a po przeprowadzce do Lublina rozpoczął naukę w szkole powszechnej oraz Gimnazjum im. J. Zamoyskiego, gdzie uzyskał maturę w 1939 roku. W czasie II wojny światowej pracował w różnych zawodach oraz działał w Armii Krajowej.
Kariera artystyczna
Po wojnie rozpoczął pracę w Polskim Radiu w Lublinie, a następnie w Łodzi, gdzie był spikerem do 1951 roku. Sikirycki był również związany z teatrem jako kierownik artystyczny i literacki w różnych teatrach, w tym Teatrze Satyryków i Teatrze Lalek „Arlekin”. Po 1959 roku skoncentrował się na pracy literackiej.
Twórczość literacka
Debiutował w 1937 roku opowiadaniem Pasażerka na gapę. Jego twórczość obejmowała wiersze, satyry, reportaże oraz teksty dla dzieci. Sikirycki przetłumaczył wiele utworów z języków rosyjskiego, białoruskiego i gruzińskiego. Jego prace były publikowane w takich czasopismach jak „Gontyna”, „Odrodzenie” i „Nowa Kultura”.
Wybrane dzieła
- Wołanie drzew (1950)
- Igraszki i fraszki (1959)
- Nocny połów (1966)
- Pietrek z Puszczy Piskiej (1971)
- W cieniu mazurskiej sosny (1985)
Osiągnięcia i odznaczenia
Sikirycki był aktywnym członkiem życia kulturalnego. Działał w Krajowym Komitecie Obrońców Pokoju oraz w Zarządzie Polskiej Sekcji Międzynarodowego Komitetu ds. Literatury dla Dzieci i Młodzieży. Otrzymał liczne odznaczenia, w tym:
- Złoty Krzyż Zasługi (1955)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1972)
- Order Uśmiechu (1983)
Życie prywatne i śmierć
Igor Sikirycki spędzał czas na Mazurach, gdzie czerpał inspiracje do swojej twórczości. Zmarł w 1985 roku w Łodzi i został pochowany na Starym Cmentarzu. Ulica w Łodzi nosi jego imię od 1989 roku.
„`
