Ignacy Jerzy Ścibor-Marchocki
Ignacy Jerzy Ścibor-Marchocki, herbu Ostoja (1755-1827), był chorążym trembowelskim oraz komisarzem powiatu kamieneckiego. Posiadał majątki w Jarmolińcach, Otrokowie, Mińkowcach i Przytulii na Podolu, gdzie ogłosił niepodległość Księstwa Mińkowieckiego.
Życiorys
Ścibor-Marchocki był synem Michała, cześnika bracławskiego, i Katarzyny Michałowskiej. Wprowadzając reformy w swoich dobrach, zniósł pańszczyznę oraz ustanowił równe sądownictwo dla wszystkich obywateli. Zainicjował budowę szkół, szpitala oraz hotelu. Tytułował się jako „Dux et Redux” i ogłosił powołanie „niepodległego państwa”, w którym promował słowiańskie obyczaje oraz pogańską religię.
Cesarz Mikołaj I Romanow tolerował jego działania, mimo zgłoszeń na ten temat. Ścibor-Marchocki zorganizował huczny pogański pogrzeb dla swojego prawosławnego kuzyna, oficera armii rosyjskiej, co zakończyło istnienie „niepodległego państwa”.
Jest również postacią w powieści Juliusza Słowackiego „Król Ladawy”.
Przypisy
Bibliografia
- http://www.castles.com.ua/marchocki.html
- Sylwester Groza, „Hrabia Ścibor na Ostrowcu”, tom I–II, Warszawa 1848
- Juliusz Słowacki, „Le roi de Ladawa”, [w:] „Dzieła wszystkie”, pod red. Juliusza Kleinera, tom VIII, Wrocław 1958
- Wojciech Pogonowski, „Król Ladawy” [w:] „Pomocnik Historyczny”, nr 1/2009 – dodatek tygodnika „Polityka”, 7.02.2009
