Ignacy Józef Działyński
Ignacy Józef Działyński, herbu Ogończyk, urodził się 15 września 1754 roku w Konarzewie, a zmarł w listopadzie 1797 roku w Żytomierzu. Był generałem majorem wojsk koronnych i działaczem patriotycznym, a także uczestnikiem insurekcji kościuszkowskiej oraz właścicielem kilku dóbr ziemskich.
Życie i kariera
Działyński był synem wojewody kaliskiego Augustyna Działyńskiego i Anny z Radomickich. W młodości stracił ojca, a jego opiekunem został ojczym, marszałek wielki litewski Władysław Roch Gurowski. Uczył się w szkołach jezuickich w Poznaniu oraz w Collegium Nobilium w Warszawie.
W 1784 roku ożenił się z kasztelanką bełską Szczęsną Woroniczówną i osiedlił na Wołyniu. Był posłem na sejm w latach 1778 i 1780, a w 1780 roku awansował na rotmistrza Kawalerii Narodowej. W 1788 roku objął dowództwo 10 regimentem pieszym koronnym, który później nazwano Działyńczykami.
W 1790 roku był posłem województwa inowrocławskiego na Sejm Czteroletni i aktywnie wspierał Konstytucję 3 Maja. Po wojnie polsko-rosyjskiej w 1792 roku, Działyński złożył przysięgę wierności konfederacji targowickiej, jednak w 1793 roku został aresztowany i zesłany. W 1794 roku brał udział w insurekcji warszawskiej, a po jej upadku został zesłany na Syberię, gdzie spędził 18 miesięcy.
Ułaskawiony przez Pawła I, Działyński stał się jednym z zastępców wielkiego mistrza Wielkiego Wschodu Polski. Otrzymał odznaczenia, w tym Order Orła Białego (1791) oraz Order Świętego Stanisława (1788).
Patronat i dziedzictwo
Od 11 czerwca 2010 roku Ignacy Działyński jest patronem Gimnazjum Publicznego w Golubiu-Dobrzyniu, co potwierdza jego znaczenie w polskiej historii i kulturze.
Podsumowanie
Ignacy Działyński to postać, która odegrała ważną rolę w historii Polski pod koniec XVIII wieku, uczestnicząc w kluczowych wydarzeniach i działaniach patriotycznych. Jego życie i działalność są inspiracją dla wielu kolejnych pokoleń.
