Igloo: Tradycyjna Konstrukcja Inuitów
Igloo, znane w inuktitut jako iglu (ᐃᒡᓗ), to tradycyjna konstrukcja mieszkalna Inuitów, budowana z bloków śniegu. Zazwyczaj ma formę kopuły na planie koła i służy jako tymczasowe schronienie dla myśliwych oraz sezonowe domy dla rodzin.
Konstrukcja Igloo
Typowe igloo posiadało:
- wejście zasłonięte skórami, z bocznymi schowkami na zapasy
- niską platformę do spania, pokrytą gałęziami i skórami
- lampkę kamienną, używaną do oświetlania i ogrzewania potraw
- kamienny stolik oraz zestaw naczyń i narzędzi
- ewentualnie otwór wentylacyjny i okno zasłonięte taflą lodu lub pęcherzem foczym
Doświadczony myśliwy mógł zbudować igloo w 20-30 minut, używając specjalnego noża do wycinania bloków śniegu. Typowe wymiary bloku to około 60 x 120 cm i 20 cm grubości.
Wnętrze igloo utrzymuje stałą temperaturę około 0°C, co zapewnia znośne warunki życia w arktycznym klimacie. Z czasem topniejący śnieg przekształca się w lód, wzmacniając konstrukcję. Grupy Inuitów na ogół budują nowe igloo lub przebudowują istniejące przed każdym sezonem zimowym, co pozwala na dostosowanie do zmieniających się potrzeb społecznych.
Alternatywne Formy Mieszkalne
Na wybrzeżach Grenlandii i w Arktyce Zachodniej rzadko budowano igloo. Zamiast tego, stosowano kopulaste ziemianki, podwyższone konstrukcjami z kamieni oraz kości zwierząt, które były izolowane grubymi skórami morsów.
Latem Inuici zamieszkiwali namioty ze skór zwierząt lub ziemianki, a później korzystali z namiotów z płótna i domów prefabrykowanych. Współcześnie Inuitów żyjących w stałych osiedlach rzadko budują igloo, które pełnią głównie funkcje pomocnicze związane z tradycjami, sezonowymi polowaniami i turystyką.
