Ibrahim ibn Jakub al-Isra’ili at-Turtuszi
Ibrahim ibn Jakub al-Isra’ili at-Turtuszi, znany również jako Abraham ben Jakob Izraelita z Tortosy, był sefardyjskim Żydem, który żył w X wieku (ur. ok. 912/913, zm. po 966). Był podróżnikiem, kupcem oraz pisarzem. Jego najważniejszym dziełem jest relacja z podróży do krajów zachodniej i środkowej Europy, która miała miejsce w latach 965–966.
Podróż i dzieło
Pisemna relacja Ibrahima ibn Jakuba została zachowana w XI-wiecznej kronice Księga dróg i królestw autorstwa Al-Bakriego. Dokument ten stanowi jeden z najstarszych opisów krajów zachodniosłowiańskich, w tym Pragi oraz państwa Mieszka I. Jego podróż miała miejsce w okresie, gdy handel niewolnikami, związany z chrześcijaństwem, zaczynał zanikać. Ibrahim ibn Jakub był jednym z pierwszych, którzy opisali Pragę oraz wymienili Mieszka I jako „króla północy”.
W swojej relacji zawarł również informacje o:
- Pradze (F(a)rāga/B(a)rāġa) oraz jej władcy, księciu Bolesławie I.
- ziemi krakowskiej, którą wskazał jako część Bohemii.
- handlowych centrach Słowiańszczyzny, w tym Krakowie, który po raz pierwszy został wymieniony pod tą nazwą.
Wydanie polskie
Relacja Ibrahima ibn Jakuba została opublikowana w polskim wydaniu przez Tadeusza Kowalskiego w 1946 roku pod tytułem Relacja Ibrāhīma Ibn Jakūba z podróży do krajów słowiańskich w przekazie al-Bekrīego.
Bibliografia
- Urszula Lewicka-Rajewska, Arabskie opisanie Słowian, Wrocław 2004.
