„`html
Ibisy (Threskiornithidae)
Ibisy to rodzina ptaków z rzędu pelikanowych (Pelecaniformes), obejmująca gatunki brodzące, które zamieszkują głównie strefy tropikalne i subtropikalne na całym świecie, z nielicznymi przedstawicielami w strefach umiarkowanych.
Charakterystyka
Rodzina ibisów liczy ponad trzydzieści gatunków, które wyróżniają się:
- małą głową
- długim, szablastym dziobem
- różnorodnym upierzeniem, przeważnie białym z metalicznym połyskiem
- długimi nogami, z udem co najmniej do połowy nagim
- brakiem wyraźnego dymorfizmu płciowego
Ibisy żywią się pokarmem zwierzęcym i gniazdują w koloniach, często wielogatunkowych. W Polsce sporadycznie występują ibis kasztanowaty i warzęcha zwyczajna. Długość ich ciała waha się od 55 do 90 cm.
Systematyka
Rodzina Threskiornithidae jest dzielona na dwie podrodziny: ibisy (Threskiornithinae) i warzęchy (Plataleinae), choć najnowsze badania nie potwierdzają tego podziału. Do rodziny należą następujące rodzaje:
- Threskiornis
- Platalea
- Pseudibis
- Geronticus
- Nipponia (np. Nipponia nippon – ibis czubaty)
- Bostrychia
- Theristicus
- Cercibis (np. Cercibis oxycerca – ibis ostrosterny)
- Mesembrinibis (np. Mesembrinibis cayennensis – ibis zielony)
- Phimosus (np. Phimosus infuscatus – ibis żałobny)
- Eudocimus
- Plegadis
- Lophotibis (np. Lophotibis cristata – ibis białoskrzydły)
Rola w starożytnej religii
W starożytnym Egipcie ibisy, szczególnie Threskiornis aethiopicus, były czczone jako ptaki święte i stanowiły atrybut boga Thota. Po śmierci faraona często zabijano ibisy, które były umieszczane w grobowcu ze zmarłym. Ich białe pióra symbolizowały światło słońca, a czarna szyja cień księżyca.
„`
