I wyprawa ludowa

I wyprawa ludowa (1096)

I wyprawa ludowa miała miejsce w 1096 roku i była masową wędrówką chłopów, biedoty oraz drobnego rycerstwa, głównie z Niemiec i południowej Francji. Zainicjowana przez Piotra z Amiens, znanego jako „Piotr Pustelnik”, w odpowiedzi na wezwanie papieża Urbana II do udziału w pierwszej krucjacie.

Krucjata niemiecka

12 kwietnia 1096 roku Piotr Pustelnik przybył do Kolonii, prowadząc rzeszę krzyżowców ludowych. Jego armia składała się głównie z chłopów i mieszczan, a wkrótce dołączyli do niego rycerze niemieccy. 20 kwietnia Piotr opuścił Kolonię, a liczba jego wojsk wzrosła do około 20 tysięcy. W tym czasie pojawił się także hrabia Emich, który zyskał dużą rzeszę zwolenników.

Pogromy Żydów

Emich rozpoczął krucjatę od napaści na Żydów, zaczynając od Spirze, następnie atakując Wormację, gdzie zginęło około pięciuset Żydów. W Moguncji doszło do kolejnego pogromu, w którym zginęło około tysiąca Żydów. Emich przeprowadził także pogromy w Trewirze i Metz, co negatywnie wpłynęło na relacje z Węgrami, gdzie król Koloman odmówił przyjęcia krzyżowców.

Konflikt z Węgrami

Po serii pogromów, wojska Volkmara i Gotszalka również napotkały opór Węgrów. Podczas starć krzyżowcy zostali pokonani, co spotęgowało negatywne nastawienie Kolomana do niemieckich krzyżowców. Na skutek tych wydarzeń, Emich, mimo przewagi liczebnej, został ostatecznie pokonany pod Wieselbergiem.

Wyprawa Piotra Pustelnika i Waltera bez Mienia

W maju 1096 roku Walter bez Mienia oraz Piotr Pustelnik wyruszyli do Konstantynopola, przechodząc przez Węgry. Po dotarciu do Bizancjum, krzyżowcy zaczęli rabować okoliczne tereny, co doprowadziło do konfliktu z lokalnymi mieszkańcami. Po dotarciu do Azji Mniejszej, armia podzieliła się, a krzyżowcy rozpoczęli ataki na chrześcijańskie wioski, co wzbudziło kolejne kontrowersje.

Wyprawa przez Azję Mniejszą

W wyniku wewnętrznych sporów i podziałów, krzyżowcy stracili kontrolę nad swoją misją. Po serii porażek, w tym klęsce pod Civetot, większość krzyżowców została zabita lub wzięta do niewoli. Emich i pozostali, którzy przeżyli, powrócili do Niemiec, a Piotr Pustelnik dołączył do wojsk I wyprawy krzyżowej.