Hydrofobowość
Hydrofobowość to zjawisko polegające na odpychaniu cząsteczek wody przez cząsteczki chemiczne. Jest to szczególny przypadek solwofobowości, kiedy wodą jest rozpuszczalnik. W kontekście makroskopowym hydrofobowość odnosi się do właściwości powierzchni materiału, która nie ulega zwilżeniu przez wodę.
Cząsteczki hydrofobowe są zazwyczaj apolarne, co oznacza, że nie mają momentu dipolowego. Przykładami takich związków są węglowodory. Istnieją także cząsteczki, które mają jednocześnie właściwości hydrofilowe i hydrofobowe. Posiadają one grupy polarne na jednym końcu i niepolarne na drugim, co nazywamy amfifilowością.
Podział minerałów według hydrofobowości
- Silnie hydrofobowe: parafina, siarka, rtęć, talk
- Średnio hydrofobowe: siarczki, węgiel kamienny, kasyteryt, ilmenit
- Słabo hydrofobowe: fluoryt, szelit, diament, złoto
- Hydrofilowe: gips, kwarc, kalcyt, dolomit, anhydryt, magnetyt, hematyt, halit
