Hybrydyzacja Southerna

Hybrydyzacja Southerna

Hybrydyzacja Southerna to technika biologii molekularnej, służąca do wykrywania specyficznych fragmentów DNA. Metoda ta została opisana przez Edwin’a Southern’a w 1975 roku.

Procedura

Wykonanie hybrydyzacji Southerna obejmuje kilka kluczowych kroków:

• Separacja DNA: Przeprowadza się elektroforetyczne rozdzielenie fragmentów DNA, zazwyczaj po ich cięciu enzymami restrykcyjnymi.
• Denaturacja: Fragmenty DNA umieszcza się w alkalicznym buforze, co prowadzi do denaturacji cząsteczek DNA.
• Transfer: Rozdzielone DNA przenosi się na nylonową błonę.
• Hybrydyzacja: Na przygotowanej błonie przeprowadza się hybrydyzację z sondą molekularną.
• Uwidacznianie: Wykorzystuje się metody znakowania, aby uwidocznić poszukiwane fragmenty DNA.

Zastosowanie

Hybrydyzacja Southerna umożliwia nie tylko identyfikację fragmentów DNA, ale także określenie ich ilości w badanej próbce. Siła sygnału uzyskana w procesie hybrydyzacji odzwierciedla poziom DNA w analizowanej próbce.

Metoda ta jest szczególnie przydatna w takich sytuacjach jak:

• Wykrywanie DNA po cięciu enzymami restrykcyjnymi.
• Analiza DNA po łańcuchowej reakcji polimerazy.
• Identyfikacja obcego DNA, na przykład wirusów w organizmach.

Hybrydyzacja Southerna jest istotnym narzędziem w biologii molekularnej, umożliwiającym dokładną analizę DNA i jego fragmentów.