Hwarang – Młodzieżowa Elita w Dawnej Korei
Hwarang, co dosłownie oznacza „kwiat młodości”, to grupa młodych arystokratów w państwie Silla, która istniała przed zjednoczeniem trzech królestw w 668 roku n.e. Grupa ta została założona przez króla Jinheung Taewang w 540 roku n.e. i funkcjonowała aż do 935 roku n.e., kiedy to zakończyła się dynastia Silla.
Filozofia i Kodeks Hwarangów
Buddyzm, konfucjanizm i taoizm miały znaczący wpływ na edukację hwarangów. Hwarangowie przyjęli kodeks etyczny stworzony przez mnicha Wŏngwanga, który zawierał pięć głównych zasad:
- Lojalność wobec władcy
- Obowiązki wobec rodziców
- Wierność towarzyszom
- Odwaga w obliczu wroga
- Zakaz zabijania, chyba że w obronie
W kodeksie uwzględniono również dziewięć cnót, takich jak humanitaryzm, sprawiedliwość i odwaga.
Edukacja i Rozwój Hwarangów
Edukacja hwarangów koncentrowała się na rozwijaniu moralności, ducha i zdrowia. Uczono ich filozofii, literatury i sztuk walki. Aby dołączyć do hwarangu, młodzież musiała spełniać określone wymagania, takie jak szlacheckie urodzenie i siła fizyczna.
Członkowie hwarangu podróżowali po Korei, poznając jej kulturę i rozwijając rycerski duch.
Sztuki Walki Hwarangów
Hwarangowie ćwiczyli różne techniki walki, w tym łucznictwo, szermierkę i walkę włócznią, z szczególnym naciskiem na łucznictwo. Choć nie ma dokładnych zapisów dotyczących ich sztuk walki, przypisuje się im związki z kwonbop, subak i taekkyeon.
Kultura Hwarangów
Hwarangowie są porównywani do legendarnych rycerzy, takich jak król Artur w Anglii. Ich zasady i ideały są cytowane w nowoczesnych koreańskich sztukach walki. Hwarang posłużył jako inspiracja dla wielu organizacji harcerskich w Korei.
Struktura Hwarangu
W hwarangu istniała hierarchia, w której szeregowi wojownicy nazywani byli „rang do”, a dowódcami byli „hwa rang”. Wodzem naczelnym był „ku son”.
Nieporozumienia i Sprostowania
Hwarangowie nie byli klasą wojowników, a ich przynależność nie była dziedziczna. Nie tworzyli osobnej klasy społecznej jak samuraje w Japonii. Ich szkolenie koncentrowało się głównie na łucznictwie i szermierce, a nie na walce wręcz. Hwarangowie mogli brać udział w walkach, jednak nie byli regularnymi żołnierzami Silli.
Współczesne sztuki walki w Korei, takie jak taekwondo, nie mają bezpośredniego związku z hwarangu, mimo że jego duch i zasady wpłynęły na ich rozwój.
