Hugo Marie de Vries
Hugo Marie de Vries (16 lutego 1848 – 21 maja 1935) był holenderskim botanikiem i genetykiem, znanym z badań nad dziedzicznością, zmiennością oraz powstawaniem nowych ras i gatunków w kontekście ewolucji. Opracował teorię mutacji i badał zjawiska fizjologiczne w komórkach roślinnych.
Życiorys
W 1870 roku de Vries ukończył studia na Uniwersytecie w Lejdzie, zdobywając stopień doktora. Następnie pracował w Heidelbergu pod kierunkiem Wilhelma Hofmeistera. W latach 1871–1875 wykładał w Amsterdamie, a potem przeniósł się do Würzburga, gdzie prowadził badania nad fizjologią roślin. W 1876 roku został profesorem botaniki w Amsterdamie, gdzie kierował Instytutem Botanicznym przez 32 lata.
W okresie tym de Vries wielokrotnie podróżował do USA, gdzie wykładał na tamtejszych uniwersytetach. Po 1918 roku osiedlił się w Lunteren, gdzie kontynuował prace badawcze aż do swojej śmierci.
Twórczość naukowa
Twórczość de Vriesa dzieli się na dwa główne okresy. Pierwszy koncentrował się na fizjologii roślin, w tym na zjawisku turgoru, które jest kluczowe dla wzrostu i ruchów roślin. Drugi okres związany był z badaniami nad zmiennością organizmów oraz ewolucją, gdzie de Vries był jednym z odkrywców prawa Mendla w 1900 roku.
Prace naukowe
Do najważniejszych dzieł de Vriesa należą:
- Intercellulare Pangenesis (1889)
- Die Mutationen und Mutationsperioden bei der Entstehung der Arten (1901)
- Die Mutationstheorie (1901–1903, 2 tomy)
