Honoriusz II
Honoriusz II, właściwie Lamberto, był papieżem od 21 grudnia 1124 do 13 lutego 1130. Urodził się w Bolonii w ubogiej rodzinie.
Wczesne życie
Lamberto, znany z braku informacji o swoim rodowodzie, był początkowo archidiakonem w Bolonii. Papież Paschalis II mianował go kardynałem biskupem Ostii. Brał udział w rozmowach z cesarzem Henrykiem V, co doprowadziło do podpisania konkordatu w Wormacji. Jego podpis figuruje na licznych bullach papieskich w latach 1117–1124.
Wybór Lamberta na papieża miał miejsce w kontekście walk między rodzinami Pierleonich i Frangipanich. Większość kardynałów wybrała kardynała Teobaldo Buccapecusa (Celestyna II), jednak po rezygnacji z tej godności przez Celestyna, Lamberto przyjął imię Honoriusz II.
Pontyfikat
Honoriusz II dążył do utrzymania pokoju z cesarzem, opierając się na prawach ustalonych w Wormacji. W 1125 roku wsparł Lotara III jako kandydata na tron niemiecki, a w 1128 roku rzucił klątwę na Konrada III i biskupa Anzelma. W jego pontyfikacie wystąpił również konflikt z Normanami, co skutkowało podpisaniem paktu oddającego Rogerowi II Apulię.
Honoriusz II popierał kanoników regularnych, uznając ich za dobrze przygotowanych do służby liturgicznej i duszpasterskiej. Zatwierdził regułę zakonu templariuszy, a jednocześnie wszczął konflikty z tradycyjnymi ośrodkami monastycznymi, m.in. ekskomunikując opata Monte Cassino.
W styczniu 1130 roku Honoriusz II ciężko zachorował. Kardynał Aymeric de la Chatre przewidział walki o tron papieski po jego śmierci i umieścił go w klasztorze św. Grzegorza w Rzymie. Zmarł 13 lutego 1130 roku, a po wyborze Innocentego II jego ciało przeniesiono do bazyliki św. Jana na Lateranie.
Podsumowanie
- Pontyfikat Honoriusza II trwał od 1124 do 1130 roku.
- Był archidiakonem w Bolonii i kardynałem biskupem Ostii.
- Wspierał Lotara III oraz prowadził negocjacje z Normanami.
- Popierał kanoników regularnych i zakon templariuszy.
- Zmarł 13 lutego 1130 roku, a jego ciało przeniesiono do bazyliki św. Jana.
