Homo Novus w Starożytnym Rzymie
Termin Homo novus, oznaczający „człowiek nowy”, był używany przez rzymską elitę do określenia osób, które jako pierwsze w swoim rodzie zdobyły urząd umożliwiający im zasiadanie w senacie. Urzędami tymi były magistratury związane z cursus honorum, czyli systemem awansu w rzymskiej administracji.
Rola i znaczenie Homo Novus
Osoby te, pełniąc funkcje takie jak:
- Konsul
- Pretor
- Edyl kurulny
- Kwestor
mogły zasiadać na krześle kurulnym, co stanowiło symbol ich władzy i prestiżu. Przykładami homo novus są Gajusz Mariusz oraz Marek Tuliusz Cyceron. Cyceron, mimo swoich osiągnięć i uznania, często był krytykowany za swoje niesenatorskie pochodzenie.
Postrzeganie Homo Novus
W starożytności termin ten zyskał również pejoratywne znaczenie, stając się synonimem dorobkiewicza lub parweniusza, co wskazuje na negatywne nastawienie elity wobec osób spoza arystokratycznych kręgów.
