Homo floresiensis

Homo floresiensis

Homo floresiensis, znany jako Człowiek z Flores, to wymarły gatunek hominida, który został odkryty w 2003 roku w jaskini Liang Bua na indonezyjskiej wyspie Flores. Ostatnie szczątki datowane na około 50 tysięcy lat obejmują niemal kompletny szkielet kobiety oraz pozostałości ośmiu innych osobników tego gatunku.

Specjalizacja i współistnienie z Homo sapiens

Flores, znana jako zaginiony świat, była miejscem, gdzie niektóre gatunki przetrwały znacznie dłużej niż w innych częściach świata. Istnieją przypuszczenia, że Homo floresiensis mógł współistnieć z Homo sapiens, który przybył do regionu 55–35 tysięcy lat temu. Jednak brak dowodów na ich interakcję utrudnia ustalenie ich wzajemnych relacji.

Odkrycie i badania

Odkrycie szczątków dokonano przez australijsko-indonezyjski zespół paleoantropologów, który badał migracje Homo sapiens. Stan szczątków był zbliżony do konsystencji mokrej bibuły, co sprawiło, że analiza DNA może być trudna z powodu szybkiego rozpadu materiału genetycznego w tropikalnym klimacie.

Pochodzenie Homo floresiensis

Początkowo uważano, że bezpośrednim przodkiem Homo floresiensis był Homo erectus. W wyniku ograniczonych zasobów żywnościowych na Flores, H. erectus mógł ulegać skarłowaceniu. Jednak badania prowadzone przez dr Debbie Argue wykazały, że Homo floresiensis jest bliźniaczym gatunkiem względem H. habilis, co sugeruje wspólnego przodka.

W 2016 roku odkryto zęby i fragment żuchwy datujące się na 700 tysięcy lat, co przyczyniło się do dalszych badań nad pochodzeniem Homo floresiensis. Naukowcy wskazali na możliwość przybycia grupy H. erectus na Flores około milion lat temu, jednak późniejsze analizy ujawniły, że żuchwa H. floresiensis była bardziej archaiczna niż u H. erectus.

Podsumowanie

Homo floresiensis to niezwykły gatunek, który dzięki swoim cechom anatomicznym oraz odkryciom na wyspie Flores przyczynia się do lepszego zrozumienia ewolucji hominidów i ich interakcji w przeszłości.