Hjalmar Söderberg
Hjalmar Söderberg (1869-1941) był szwedzkim pisarzem, tłumaczem i dziennikarzem. Jego twórczość miała znaczący wpływ na literaturę szwedzką, a wiele jego utworów poruszało tematy duchowe i egzystencjalne.
Życiorys
Söderberg zadebiutował w 1895 roku powieścią Zabłąkania, która wprowadziła do szwedzkiej literatury nurt flanerski, związany z dekadentyzmem. W autobiograficznej powieści Młodość Martina Bircka (1901) przedstawił utratę wiary w Boga przez głównego bohatera. Kolejny ważny utwór, Doktor Glas (1905), krytykował chrześcijańską moralność.
W 1912 roku opublikował Niebłahe igraszki, uznawaną za jedną z najlepszych szwedzkich powieści miłosnych. W tych czterech dziełach Sztokholm odgrywa kluczową rolę, stając się równorzędnym bohaterem fabuły.
W późniejszym okresie swojej twórczości Söderberg zajął się tematyką religioznawczą, co znalazło odzwierciedlenie w jego książce Jezus Barabasz (1928). Uznawany jest za wybitnego stylistę i mistrza krótkiej formy prozatorskiej, a jego zbiory nowel i opowiadań, takie jak Opowiastki (1898) oraz Podróż do Rzymu (1929), cieszą się dużym uznaniem.
Wybrane utwory
- Zabłąkania, 1895 (polskie wydanie 2010)
- Opowiastki, 1898 (polskie wydanie 2003)
- Młodość Martina Bircka, 1901 (polskie wydanie 2005)
- Doktor Glas, 1905 (polskie wydanie 2004)
- Gertruda, 1906 (dramat)
- Niepokój serca, 1909
- Niebłahe igraszki, 1912 (polskie wydanie 2006)
- Ogień Jahwe, 1918
- Jezus Barabasz, 1928 (polskie wydanie 2005)
- Podróż do Rzymu, 1929
