Historia Tristan da Cunha
Tristan da Cunha to archipelag składający się z sześciu wulkanicznych wysp, położony w południowej części Oceanu Atlantyckiego.
Wczesna historia
W 1506 roku, podczas morskiej wyprawy do Indii, Tristão da Cunha odkrył wyspę, która nosi dziś jego imię. Po raz pierwszy została ona umieszczona na mapach w 1563 roku. Holenderska załoga statku Heemstede zeszła na ląd w 1643, pozostawiając tablicę z informacją o swoim przybyciu. W 1654 roku, kapitan Jan Jacobsz przeprowadził rekonesans, badając możliwość założenia bazy zaopatrzeniowej.
W 1760 roku wyspę odwiedził brytyjski oficer, który nadał jej nazwę Nightingale. W 1767 roku francuska fregata L’heure du Berger przeprowadziła pierwsze badania, a w 1810 roku na Tristan osiedlił się Thomas Currie, pierwszy stały mieszkaniec. Wkrótce dołączyli do niego amerykańscy wielorybnicy, w tym Jonathan Lambert, który ogłosił się władcą archipelagu, ale zginął w 1812 roku.
W 1816 roku Tristan da Cunha został formalnie anektowany przez Wielką Brytanię. W tym samym roku miała miejsce tragedia związana ze statkiem HMS Julia, który zderzył się z rafą.
Pod rządami Williama Glassa
W 1817 roku William Glass, kapral artylerii, został pierwszym stałym osadnikiem na wyspie. W 1824 roku Tristan odwiedził artysta Augustus Earle, który spędził na wyspie osiem miesięcy. W 1834 roku mieszkańcy wystąpili z petycją o nauczyciela, co świadczy o wzroście liczby ludności.
W 1851 roku przybył pierwszy misjonarz, a w 1856 roku mieszkańcy utworzyli osadę Somerset City. W 1853 roku odbył się pierwszy formalny ślub na wyspie. W 1867 roku Tristan odwiedził książę Alfred, co przyniosło mieszkańcom zapasy.
Druga połowa XIX wieku
W XIX wieku Tristan często przyjmował rozbitków, co zwiększało populację. Mieszkańcy zajmowali się hodowlą zwierząt i łowieniem fok. W 1885 roku miała miejsce tragedia, w której zginęło 15 mężczyzn w katastrofie morskiej. Mimo trudności, liczba mieszkańców wzrosła do 110 w 1881 roku.
XX wiek
W 1908 roku P.C. Keytel próbował rozwijać lokalny przemysł, jednak jego działania zakończyły się niepowodzeniem. I wojna światowa przyniosła izolację, ale po wojnie sytuacja zaczęła się poprawiać. W 1923 roku otwarto kościół, a w 1938 Tristan uznano za zależną od Świętej Heleny.
W 1961 roku wyspa doświadczyła erupcji wulkanu, co doprowadziło do ewakuacji mieszkańców. W 1963 roku wrócili oni na Tristan. Od tego czasu życie na wyspie zaczęło wracać do normy, a Tristan stał się znany wśród turystów.
Nazwiska na Tristan da Cunha
Do 1986 roku na wyspie występowało tylko 7 nazwisk. Dziś żyje około 80 rodzin, a nowe nazwisko, Patterson, pojawiło się po ślubie jednej z mieszkanek z Szkotem. Inne nazwiska to: Glass, Swain, Rogers, Green, Hagan, Repetto i Lavarello.
Podsumowanie
Historia Tristan da Cunha to opowieść o odkryciach, osadnictwie i przetrwaniu w trudnych warunkach. Wyspa, mimo swojej izolacji, zyskała swoją unikalną tożsamość, będąc jednocześnie miejscem, które przyciąga uwagę turystów i badaczy.
