Historia architektury angielskiej
Architektura angielska wyróżnia się specyfiką, która odzwierciedla różnorodność stylów i ich długotrwałość w czasie. Gotyk, dominujący od XII do XIX wieku, nie jest jedynie stylem, ale rzeczywistą kontynuacją wcześniejszych form. Przykłady neogotyku, takie jak gmach Parlamentu i Big Ben, nawiązują do gotyku w jego średniowiecznych odsłonach.
Reklama
Epoki stylistyczne w architekturze Londynu
- Architektura rzymska (Roman)
- Architektura przedromańska i romańska (Romanesque)
- Saxon (500-1066) – np. All-Hallows-by-the-Tower (tylko fundamenty)
- Norman (1066-1200) – np. Tower of London
- Architektura gotycka (Gothic)
- Early English (od 1190)
- Decorated Style (od 1290)
- Perpendicular Style (od 1330) – np. St Giles Cripplegate
- Styl Tudorów – późny gotyk angielski (np. Hampton Court, St James’s Palace)
- Architektura renesansowa (English Renaissance) (od 1528)
- Barok i klasycyzm (Classical)
- Palladianizm (od 1622) – np. St Paul’s Covent Garden
- Dutch Style (od 1630)
- Wren Style (1660-1730) – np. St Paul’s Cathedral
- English Baroque (od 1705) – np. St Georges Bloomsbury
- Georgian Gothic (od 1720) – np. wieża w St Margaret Westminster
- Palladian Revival (od 1720) – np. St Martin-in-the-Field
- Styl Adamów (Adam Style) (1760-1790)
- Greek Revival (od 1766) – np. St Pancras
- Neogotyk (Gothic Revival) (od 1824)
- Neoromanizm (Romanesque Revival) (od 1860) – np. St Pancras, Natural History Museum
- Neobarok (od 1870) – np. Brompton Oratory
- Modernizm (od 1950)
- Brutalizm (od 1960)
- Postmodernizm (od 1980)
Architektura angielska jest świadectwem zmieniających się trendów i stylów, które odzwierciedlają zarówno wpływy lokalne, jak i europejskie. Każda epoka wnosiła coś nowego, tworząc bogaty krajobraz architektoniczny, który jest unikalny w skali światowej.
Reklama
