Konzentrationslager Hinzert
Konzentrationslager Hinzert, znany także jako SS-Sonderlager Hinzert, był niemieckim obozem koncentracyjnym, który funkcjonował w latach 1939–1945 w pobliżu miejscowości Hinzert-Pölert w Nadrenii-Palatynacie. Obóz powstał w 1939 roku jako niewielki obiekt, zdolny do przetrzymywania około 800 więźniów, jednak w rzeczywistości przetrzymywał średnio 1200–1500 osób.
Rola obozu
Hinzert stał się ważnym obozem tranzytowym, zwłaszcza po inwazji III Rzeszy na Holandię, Belgię, Luksemburg i Francję. Od 1942 roku był wykorzystywany przez Gestapo jako oboz dla więźniów z Luksemburga i Trewiru, dysponując około 20 podobozami. Warto zaznaczyć, że oboz nie posiadał komory gazowej.
Komendanci obozu
- Hermann Pister (9 października 1939 – 21 grudnia 1941)
- Egon Zill (21 grudnia 1941 – 23 kwietnia 1942)
- Paul Sporrenberg (23 kwietnia 1942 – 21 listopada 1944)
Wyzwolenie i los więźniów
21 listopada 1944 oboz stał się podobozem KL Buchenwald. 3 marca 1945 roku został opuszczony, a więźniowie zostali zmuszeni do marszu śmierci w kierunku Hesji. W kwietniu teren obozu został wyzwolony przez armię amerykańską.
Więźniowie i ofiary
W obozie przetrzymywano około 13 600 więźniów, w tym Francuzów i Luksemburczyków. Więźniowie wykonywali prace związane z budową autostrad, utrzymywaniem lotnisk oraz osuszaniem bagien. Liczba ofiar obozu szacowana jest na co najmniej 1000 osób, w tym wielu więźniów Nacht und Nebel oraz jeńców wojennych z Armii Czerwonej.
Upamiętnienie
Po wojnie, środowiska byłych więźniów z Luksemburga odegrały kluczową rolę w upamiętnieniu obozu. Miejsce pamięci zostało utworzone na przełomie lat 80. i 90. XX wieku, pełniąc funkcje archiwalne, muzealne i edukacyjne.
