Hilary z Poitiers
Hilary z Poitiers (ok. 315 – 13 stycznia 367) był biskupem Poitiers, wyznawcą i doktorem Kościoła, uznawanym za świętego w Kościele katolickim, prawosławnym, anglikańskim oraz ewangelickim.
Życiorys
Hilary urodził się w pogańskiej rodzinie patrycjuszy i studiował retorykę oraz filozofię. Wczesne życie spędził w małżeństwie, a w wieku 30 lat wraz z rodziną przyjął chrzest. W 350 roku został biskupem Poitiers. Jego kazania przeciwko arianizmowi doprowadziły do wygnania na podstawie fałszywych oskarżeń przez cesarza Konstancjusza II (356-361). W czasie banicji w Phrygii poszukiwał zgody między teologią Zachodu i Wschodu. Zmarł w Poitiers i został pochowany w kościele St-Hilaire-le-Grand.
Dzieła
Hilary jest uważany za pierwszego twórcę hymnów w Kościele łacińskim. Jego najważniejsze dzieła to:
- Commentarius in Evangelium Matthaei (Komentarz do Ewangelii św. Mateusza)
- Tractatus de mysteriis et hymni (Traktat o tajemnicach)
- De Trinitate (O Trójcy Świętej)
- De synodis (O synodach)
- Liber officiorum
- Polemiki
- Pisma egzegetyczne
Kult
Hilary został ogłoszony doktorem Kościoła przez papieża Piusa IX w 1851 roku. Jest patronem miast Poitiers, La Rochelle i Luçon, a także dzieci słabowitych oraz osób ukąszonych przez węże. Jego wizerunki często przedstawiają go w szatach biskupich z książkami, pokonującego węże lub przywracającego do życia martwo narodzone dziecko.
Wspomnienie liturgiczne Hilarego z Poitiers obchodzone jest:
- 13 stycznia w Kościele katolickim (w tym dniu również w anglikańskim i ewangelickim)
- 14 stycznia w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego
- 26 czerwca w Poitiers
- 13/26 stycznia w prawosławnym kalendarzu
