Herta Oberheuser
Herta Oberheuser (1911-1978) była lekarką obozową w obozie Ravensbrück, której działalność przyczyniła się do zbrodni wojennych w czasie II wojny światowej.
Młodość
Oberheuser pochodziła z konserwatywnej rodziny inżyniera. Po ukończeniu gimnazjum w Düsseldorfie studiowała medycynę w Bonn i Düsseldorfie, wspierając się korepetycjami. W 1935 roku wstąpiła do Bund Deutscher Mädel (BDM) i partyjnej NSDAP, angażując się w działania medyczne.
Kariera zawodowa
W 1937 roku uzyskała dyplom lekarski i pracowała w Instytucie Fizjologii oraz Klinice Dermatologicznej. W 1940 roku, z powodu problemów finansowych rodziny, zgłosiła się do pracy w obozie Ravensbrück, gdzie brała udział w zbrodniczych eksperymentach na więźniarkach.
Oskarżenie i kara
Po wojnie Oberheuser została aresztowana i osądzona w ramach procesów lekarzy. W 1947 roku skazano ją na 20 lat więzienia, z czego w 1952 roku została zwolniona za dobre sprawowanie.
Powrót do życia publicznego
Po wyjściu z więzienia rozpoczęła praktykę jako pediatra, jednak w 1956 roku została rozpoznana przez byłe więźniarki Ravensbrück. Mimo prób obrony, w 1960 roku ostatecznie odebrano jej prawo wykonywania zawodu.
Eksperymenty medyczne
Oberheuser uczestniczyła w okrutnych eksperymentach medycznych, w tym w badaniach nad leczeniem odmrożeń i ran. Ofiarami były więźniarki, na które przeprowadzano brutalne procedury, w tym przymusowe aborcje. Oberheuser próbowała bronić się przed odpowiedzialnością, argumentując swoją „kobiecość”, co jednak nie przyczyniło się do złagodzenia oskarżeń.
Oberheuser zmarła w 1978 roku, pozostawiając po sobie mroczną historię, która podkreśla zbrodnie medyczne popełnione w czasie II wojny światowej.
