Herold – Definicja i Historia
Herold to średniowieczny urzędnik dworski, odpowiedzialny za ogłaszanie nazwisk rycerzy uczestniczących w turniejach oraz pełniący funkcje mistrza ceremonii i sędziego. W starożytnej Grecji podobną rolę pełnił keryks.
Etymologia i Funkcje
Słowo „herold” pochodzi od starogermańskiego terminu hariowaldus, co oznacza osobę znającą rodowe bóstwa i ich rodowody. Heroldowie pojawili się w XII wieku, nosząc barwne stroje i organizując turnieje. Z XIV wieku ich rola skupiła się głównie na weryfikacji herbów rycerskich oraz sporządzaniu ksiąg turniejowych, które są dziś ważnym źródłem dla heraldyki.
Struktura i Rangi Urzędów Heraldycznych
- Naczelny herold – zwany Królem Herbowym lub Wielkim Heroldem, wspierany przez heroldów nadzwyczajnych i pomocniczych.
- Najniższa ranga – goniec herbowy, znany jako pursuivant.
- Tytuły heroldów często odnoszą się do królestw lub najwyższych orderów.
Wygaszenie i Współczesność
Urząd herolda zanikł wraz z końcem turniejów w XVI i XVII wieku, a jego funkcje zostały przekazane urzędnikom heraldycznym. W Polsce, mimo prób Władysława Jagiełły, urząd nie zyskał popularności.
Obecnie heroldowie funkcjonują w monarchiach europejskich. W Szkocji klany miały własnych heroldów, a niektóre z nich, takie jak MacDonaldowie, reaktywowały te urzędy. Przykłady to:
- Klany Hay (Slains Pursuivant)
- Klany Mar (Garioch Pursuivant)
- Klany Lindsay (Endure Pursuivant)
W Polsce funkcję heroldii sprawuje Komisja Heraldyczna przy Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, ograniczona do herbów ziemskich i miejskich. Herby rodzinne utraciły prawną ochronę ze strony państwa.
