Herbert Bednorz
Herbert Bednorz (22 września 1908 – 12 kwietnia 1989) był polskim duchownym rzymskokatolickim, doktorem nauk społecznych i prawa, biskupem koadiutorem oraz diecezjalnym katowickim. Pełnił swoje funkcje w latach 1950–1985.
Życiorys
Urodził się w Gliwicach jako drugie z siedmiorga dzieci Józefa i Anny Bednorzów. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Gliwicach, przeniósł się z rodziną do Katowic, gdzie kontynuował naukę w Gimnazjum im. Adama Mickiewicza. W 1927 roku rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz w Śląskim Seminarium Duchownym, uzyskując święcenia kapłańskie w 1932 roku.
Pracował w parafii św. Barbary w Chorzowie, a następnie kontynuował studia w Leuven oraz Paryżu, gdzie uzyskał dwa doktoraty – z nauk społecznych i prawa. Po powrocie do Polski pełnił różne funkcje w diecezji, w tym kierował referatem duszpasterskim w kurii.
W 1950 roku został biskupem koadiutorem katowickim, a sakrę biskupią przyjął 24 grudnia tego samego roku. W latach 1952-1956 był więziony przez władze PRL za działania na rzecz katechizacji w szkołach. Po powrocie do Katowic w 1956 roku objął rządy w diecezji.
Po śmierci biskupa Adamskiego w 1967 roku, Bednorz stał się biskupem diecezjalnym. Zainicjował synod diecezjalny oraz skupiał się na duszpasterstwie robotników, organizując pielgrzymki do Piekar Śląskich. W 1983 roku, po ukończeniu 75. roku życia, złożył rezygnację z funkcji biskupa.
Bednorz był także konsultorem na Soborze Watykańskim II i członkiem różnych komisji kościelnych. Zmarł 12 kwietnia 1989 roku i został pochowany w krypcie archikatedry Chrystusa Króla w Katowicach. Jego imieniem nazwano ulice w różnych miejscowościach, w tym w Katowicach i Pszczynie.
Bibliografia
- Myszor J., Historia diecezji katowickiej, Katowice 1999.
- Myszor J. (red.), Słownik biograficzny duchowieństwa (archi)diecezji katowickiej (1922–2008), s. 17–18.
- Myszor J., Woźnica F., Leksykon duchowieństwa represjonowanego w PRL 1945–1989, t. I, Warszawa 2002, s. 8–11.
