Herb Szwecji
Herb Szwecji jest jednym z kluczowych symboli państwowych Królestwa Szwecji. Występuje w dwóch głównych formach: wielkiej (stora riksvapnet), będącej osobistym herbem króla, oraz małej (lilla riksvapnet), używanej przez króla, Riksdag, rząd, ministerstwa, przedstawicielstwa dyplomatyczne oraz wojsko.
Opis herbu
Herb wielki charakteryzuje się następującymi elementami:
- W polu niebieskim złoty krzyż z ramionami rozszerzającymi się na końcach.
- Tarcza sercowa z koroną, w polach 1 i 4 trzy złote korony w układzie 2 i 1.
- W polach 2 i 3 złoty lew w koronie, na tle trzech srebrnych skosów, z czerwonym językiem, pazurami i zębami.
- Na tarczy sercowej w polu górnym – niebieski, w polu prawym – herb Norwegii, a w lewym – herb Folkungów.
Herb otoczony jest koroną królewską oraz łańcuchem Królewskiego Orderu Serafinów, a trzymają go dwa złote lwy z czerwonymi językami i pazurami. Całość zdobi purpurowy płaszcz heraldyczny.
Historia herbu
Trzy korony, symbol Szwecji, po raz pierwszy użyto za panowania Albrechta Meklemburskiego. W 1436 roku wprowadzono nową pieczęć przedstawiającą Świętego Eryka z herbem Trzech Koron. Herb Karola Knutssona z krzyżem i Trzema Koronami stał się wzorcem, który przetrwał do dziś.
W 1814 roku, po unii z Norwegią, herb został zmodyfikowany przez Karola XIII, wprowadzając nową tarczę. W 1905 roku, po zerwaniu unii z Norwegią, przywrócono wcześniejszy układ z trzema koronami. Ustawa z 1908 roku formalizowała podział na herb wielki i mały oraz opisała ich elementy.
Użycie herbu
Herb wielki jest symbolem państwowym oraz osobistym herbem króla, który może upoważnić innych członków rodziny królewskiej do korzystania z niego. Herb mały jest używany przez instytucje państwowe, a rząd może zezwolić na jego użycie innym podmiotom po konsultacji z komisją heraldyczną.
