Herb Łodzi
Herb Łodzi jest jednym z kluczowych symboli miasta, ustanowionym 5 czerwca 1936 roku przez Ministra Spraw Wewnętrznych.
Wygląd i symbolika
Herb przedstawia złotą drewnianą łódkę na czerwonym tle, co symbolizuje historyczne związki miasta z rzemiosłem włókienniczym i wodnym.
Historia
Łódź uzyskała prawa miejskie w 1423 roku, a herb w swojej pierwotnej formie pojawił się na pieczęci miejskiej w 1535 roku. Kształt łódki z pieczęci z 1577 roku inspirował późniejsze wersje herbu, w tym współczesny projekt, który został stworzony w okresie międzywojennym przez urzędnika miejskiego. Barwy herbu – złota i czerwona – nawiązują do herbu szlacheckiego Łodzia.
W XIX i XX wieku pojawiały się różne propozycje zmiany herbu, które miały na celu odzwierciedlenie przemysłowego charakteru miasta, jednak żaden z tych projektów nie został zrealizowany. W czasie II wojny światowej herb Łodzi, znany jako Litzmannstadt, zawierał podwójną swastykę.
Legenda o powstaniu herbu
Według legendy, herb Łodzi ma swoje korzenie w historii pustelnika, który uratował dziewczynę oskarżoną o czarną magię. Po tragicznych wydarzeniach, które miały miejsce w ich jaskini, krew pustelnika miała splamić zbroję, co miało dać początek czerwonymu tłu herbu. Łódź na herbie ma natomiast nawiązywać do chłopa Janusza Piotrowica, który osiedlił się w regionie, zamieszkując w odwróconej łodzi.
Podsumowanie
Herb Łodzi, z jego bogatą historią i symboliką, odzwierciedla nie tylko przeszłość miasta, ale również jego rozwój i tożsamość, która kształtowała się na przestrzeni wieków.
