Henryk XI Głogowski
Henryk XI Głogowski (ur. ok. 1430, zm. 22 lutego 1476) był księciem na Szprotawie, Krośnie Odrzańskim, Świebodzinie oraz w połowie Głogowa, Kożuchowie, Lubinie i Zielonej Górze w latach 1467–1476. Był drugim synem Henryka IX Starszego i Jadwigi z linii Piastów oleśnickich. Po śmierci brata Zygmunta, stał się jedynym dziedzicem ojca, obejmując tron po jego śmierci w wieku około 40 lat.
Życie i działalność polityczna
Henryk XI, będąc schorowanym, mieszkał w Kożuchowie, stolicy księstwa głogowskiego. Jego ambicje polityczne były ograniczone, kontynuował politykę ojca. W 1454 roku uczestniczył w zjeździe książąt śląskich we Wrocławiu, a w 1462 roku w zjeździe głogowskim, gdzie wspierał Kazimierza Jagiellończyka w walce o tron czeski po klątwie rzuconej na Jerzego z Podiebradów.
- Uczestnictwo w związku miast i księstw śląskich przeciwko Jerzemu z Podiebradów.
- Wysłanie poselstwa do Krakowa, aby namówić Jagiellonów do objęcia tronu czeskiego.
- W 1468 roku opowiedział się po stronie Macieja Korwina, biorąc udział w jego wyprawie na Śląsk.
- W konflikcie o księstwo żagańskie pomógł Baltazarowi w odzyskaniu tytułu w 1468 roku.
- Otrzymał część księstwa głogowskiego od Macieja Korwina po jego koronacji w 1469 roku.
Życie osobiste i śmierć
Henryk XI przez długi czas pozostawał kawalerem. W 1472 roku, pod wpływem doradców, ożenił się z ośmioletnią Barbarą, córką margrabiego brandenburskiego Albrechta Achillesa. W umowie małżeńskiej zagwarantował jej majątek na wypadek swojej śmierci. Zmarł 22 lutego 1476, a jego śmierć może być związana z otruciem. Pochowano go najprawdopodobniej w Kożuchowie, w kościele pw. Matki Boskiej Gromnicznej.
Po śmierci
Po zgonie Henryka XI rozpoczęła się wojna o sukcesję księstwa głogowskiego, z pretensjami do spadku wystąpili m.in. kuzyn Jan II, Hohenzollernowie, Maciej Korwin oraz Jagiellonowie. W 1482 roku w Kamieńcu Ząbkowickim, cztery miasta: Krosno Odrzańskie, Sulechów, Lubsko i Bobrowice przeszły pod władzę Brandenburgii.
Ocena postaci
Henryk XI jest negatywnie oceniany przez historyków zarówno polskich, jak i niemieckich. Oskarżany o nieudolność i brak konsekwencji, był władcą, który preferował życie w wygodzie, co wpłynęło na jego reputację.
