„`html
Henryk Dominik Skolimowski
Henryk Skolimowski (ur. 4 maja 1930, zm. 6 kwietnia 2018) był polskim filozofem, specjalizującym się w logice i filozofii języka. Ukończył studia z zakresu geodezji na Politechnice Warszawskiej oraz filozofii na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie jego mentorami byli Tadeusz Kotarbiński i Kazimierz Ajdukiewicz. W 1964 roku uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie Oksfordzkim.
Kariera akademicka
Po obronie doktoratu Skolimowski wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie rozpoczął pracę na University of Southern California, a następnie na University of Michigan. Był pionierem eko-filozofii, jednego z nurtów filozofii ekologicznej. W Polsce kierował Katedrą Ekofilozofii na Politechnice Łódzkiej w latach 1992-1997.
Stopnie naukowe
- Inż. (geodezja) – Politechnika Warszawska, 1956
- Mgr (geodezja) – Politechnika Warszawska, 1959
- Mgr (filozofia) – Uniwersytet Warszawski, 1959
- Ph.D. – Uniwersytet Oksfordzki, 1964
Członkostwa i działalność
- Członek Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie
- Wiceprezes Teilhard Society w Londynie (1980-1990)
- Przewodniczący Centrum Ekofilozofii, USA (od 1981)
- Członek Rady Ekologicznej przy Prezydencie RP (1994-1997)
Nagrody i wyróżnienia
- Złoty Krzyż Zasługi, 1999
- Medal Miasta Wrocławia, 1997
- Medal Optime Meritis de Philosphia, 2015
Dorobek naukowy
Henryk Skolimowski był autorem 30 książek oraz licznych artykułów naukowych. Wśród jego ważniejszych publikacji znajdują się:
- Metodyka geodezji w świetle analizy historycznej, logicznej, psychologicznej i prakseologicznej, 1961
- Polski marksizm, 1981
- Ocalić Ziemię – Świt filozofii ekologicznej, 1991
- Filozofia żyjąca. Eko-filozofia jako Drzewo Życia, 1993
- Zielone Oko Kosmosu. Wokół ekofilozofii w rozmowie i esejach, 2003
Archiwum jego prac znajduje się w Archiwum Emigracji w Bibliotece Uniwersyteckiej w Toruniu. Skolimowski jest pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.
„`
