Henryk Okarma
Henryk Okarma (ur. 12 listopada 1959 w Nysie) jest polskim biologiem i profesorem nauk biologicznych. Specjalizuje się w badaniach ssaków drapieżnych, w tym wilków, rysi i żbików, a także w tematyce obcych gatunków inwazyjnych oraz biologii łowieckiej. Jest nauczycielem akademickim na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz długoletnim dyrektorem Instytutu Ochrony Przyrody PAN w Krakowie. W 2013 roku został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk.
Życiorys
Okarma spędził dzieciństwo w Nowym Sączu. Ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Jana Długosza, a w 1983 roku studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie obronił doktorat w 1989 roku. W latach 1989–1996 pracował w Zakładzie Badania Ssaków PAN w Białowieży, a w 1996 uzyskał habilitację na SGGW w Warszawie. Od 1997 roku pracuje w Instytucie Ochrony Przyrody PAN, gdzie został profesorem w 2003 roku. W latach 2002–2018 pełnił funkcję dyrektora Instytutu. Od 2004 roku jest również związany z Zakładem Badań Łowieckich na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Wybrane publikacje
- Okarma H., Herzog S. 2019. Handbuch Wolf. Kosmos, Stuttgart.
- Okarma H. 2015. Wilk. Wydawnictwo H2O, Kraków.
- Okarma H., Schmidt K. 2013. Ryś. Wydawnictwo H2O, Kraków.
- Okarma H., Tomek A. 2008. Łowiectwo. Wydawnictwo H2O, Kraków.
- Okarma H., Langwald D. 2002. Der Wolf. Parey Buchverlag, Berlin.
- Wolsan M., Okarma H. 2001. Lynx (Felis) lynx. Polska Czerwona Księga Zwierząt, Kręgowce. PWRiL.
- Okarma H. 2001. Canis lupus. Wilk. Polska Czerwona Księga Zwierząt, Kręgowce. PWRiL.
- Okarma H. 1992. Wilk – monografia przyrodniczo-łowiecka. Białowieża.
Podsumowanie
Henryk Okarma jest uznawanym specjalistą w dziedzinie biologii i ochrony przyrody, a jego prace naukowe przyczyniły się do zrozumienia ekosystemów oraz ochrony zagrożonych gatunków w Polsce.
