Henryk Walenty Likowski
Henryk Walenty Likowski (9 stycznia 1876 – 18 marca 1932) był polskim historykiem Kościoła, duchownym katolickim oraz profesorem Uniwersytetu Warszawskiego. Urodził się w Michorzewku jako syn Juliana i Anny Połczyńskiej, a jego wujkiem był prymas Edward Likowski.
Życiorys
Likowski uczęszczał do gimnazjum w Trzemesznie, a następnie w Poznaniu, gdzie zdał maturę. W 1895 roku rozpoczął studia w Seminarium Duchownym w Poznaniu, kontynuując naukę w Münster i Wrocławiu. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1899 roku. W 1922 roku obronił doktorat na Uniwersytecie Poznańskim, a trzy lata później uzyskał habilitację na Uniwersytecie Lwowskim.
W 1925 roku został profesorem historii Kościoła w Poznańskim Seminarium Duchownym, a od 1927 roku wykładał na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Warszawskiego. Był autorem wielu prac historycznych oraz aktywnym członkiem Towarzystwa Miłośników Historii w Poznaniu i jednym z założycieli Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania. W latach 1919-1927 pracował w Bibliotece Uniwersytetu Poznańskiego jako kustosz i zastępca dyrektora.
Henryk Likowski zmarł 18 marca 1932 roku i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Wybrane publikacje
- Kwestya Unii Kościoła Wschodniego z Zachodnim na soborze konstancjeńskim, „Przegląd Kościelny” 8 (1905), s.510-519; 9 (1906), s.7-20, s. 168-186.
Bibliografia
- Hanna Tadeusiewicz, Henryk Likowski, w: Słownik pracowników książki polskiej. Suplement, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa-Łódź 1986
- Zygmunt Zieliński, Henryk Walery Likowski, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XVII, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1972.
