Henryk II
Henryk II (ur. 29 lipca 1166, zm. 10 września 1197 w Akce) był hrabią Szampanii od 1181 r. oraz niekoronowanym władcą Królestwa Jerozolimskiego (jako Henryk I) od 1192 r. Był najstarszym synem hrabiego Szampanii Henryka I i Marii, córki króla Francji Ludwika VII.
Wyprawa krzyżowa
Henryk odziedziczył tytuł hrabiego po śmierci ojca. W 1190 r. wyruszył na wyprawę krzyżową z 55 rycerzami i 2000 piechoty. Dołączył do oblężenia Akkę, gdzie stał się jednym z dowódców armii łacinników. Po poważnej chorobie pozostał w Outremer i brał udział w bitwie pod Arsuf.
W kwietniu 1192 r. został wysłannikiem Ryszarda Lwie Serce do Tyru, aby ogłosić wybór Konrada z Montferratu na króla Jerozolimy. Po morderstwie Konrada, Henryk ożenił się z wdową po nim, królową Izabelą, 5 maja 1192 r., przyjmując tytuł „seniora Królestwa Jerozolimskiego”.
Rządy w królestwie
Henryk brał udział w kolejnych walkach III krucjaty. Po jego odejściu w 1192 r. musiał zmierzyć się z problemami wewnętrznymi, w tym z roszczeniami Gwidona de Lusignan, byłego króla Jerozolimy. Po jego śmierci w 1194 r. nowym królem Cypru został Amalryk, co doprowadziło do konfliktu z Henrykiem.
Wkrótce obaj władcy doszli do porozumienia, a Henryk zdołał przywrócić Pizańczykom ich przywileje. W 1194 r. interweniował jako arbiter w sporze między Księstwem Antiochii a Królestwem Armenii. Dzięki jego dyplomacji Jerozolima przeżyła okres pokoju.
W 1197 r. krzyżowcy niemieccy bez konsultacji z Henrykiem zaatakowali terytoria muzułmańskie, co doprowadziło do ich oblężenia. Henryk zginął w wyniku wypadku podczas przeglądu wojsk, 10 września 1197 r.
Potomkowie
Z małżeństwa z Izabelą Henryk miał trzy córki:
- Maria (ur. 1193), zmarła w dzieciństwie
- Alicja (1195–1246), żona Hugona I, Boemunda V i Raula de Soissons
- Filipa (ok. 1196 – 1250), żona Erarda de Brienne
Ocena Henryka II
Steven Runciman opisał Henryka jako popularnego władcę, który dzięki swojemu taktowi i wytrwałości okazał się zdolnym liderem.
