Henryk Grohman
Henryk Grohman (1862-1939) był łódzkim fabrykantem i członkiem rodziny Grohmanów, znanej w przemyśle włókienniczym. Po śmierci ojca, Ludwika Grohmana, przejął prowadzenie firmy i wprowadził istotne zmiany, rozbudowując zakład oraz tworząc nowoczesny kombinat włókienniczy. W 1889 roku firma przekształciła się w spółkę akcyjną pod nazwą „Towarzystwo Akcyjne Zakładów Przemysłowych Ludwika Grohmana”.
Rozwój przemysłu i działalność społeczna
Henryk Grohman był odpowiedzialny za rozwój wielkiej tkalni mechanicznej przy ul. Targowej, której charakterystycznym elementem była monumentalna brama znana jako „beczki grohmanowskie”, stanowiąca symbol łódzkiego przemysłu. W 1921 roku jego firma połączyła się z zakładami Scheiblera, tworząc największy kompleks przemysłowy w Łodzi.
W 1917 roku Grohman został radnym w Łodzi, a w 1918 roku mianowano go członkiem Rady Stanu. Był również aktywny w działalności kulturalnej, pełniąc funkcję pierwszego prezesa Łódzkiego Towarzystwa Muzycznego. Kolekcjonował sztukę, a jego zbiory obejmowały m.in. egzotyczne instrumenty muzyczne oraz ceramikę i grafikę japońską. Po jego śmierci wiele z jego zbiorów uległo zniszczeniu lub zaginęło.
Życie prywatne i dziedzictwo
Henryk Grohman był żonaty z Matyldą Trenkler, swoją ciotką. Zmarł w Łodzi i został pochowany w rodzinnym grobowcu na Starym Cmentarzu w Łodzi.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1925)
- Złoty Krzyż Zasługi (1931)
Podsumowanie
Henryk Grohman był znaczącą postacią w łódzkim przemyśle włókienniczym oraz aktywnym uczestnikiem życia społecznego i kulturalnego. Jego działania przyczyniły się do rozwoju przemysłu w Łodzi oraz zachowania dziedzictwa kulturowego.
