Henryk Ludwik Galle
Henryk Ludwik Galle (16 kwietnia 1872 – 24 lutego 1948) był polskim historykiem literatury, krytykiem literackim oraz wykładowcą. Pracował w Towarzystwie Kursów Naukowych i Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie.
Życiorys
Urodził się w Warszawie jako syn kupca Franciszka Galle i Natalii z domu Cytwic. Ukończył II Gimnazjum w Warszawie w 1891 roku, a następnie studiował filologię i historię na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim (1891–1896). Jego praca dyplomowa dotyczyła pamiętników Zofii Wilhelminy, księżnej Bayreuth.
Od 1898 roku pracował jako nauczyciel języka polskiego i historii w gimnazjach żeńskich oraz w kółkach samokształceniowych. W latach 1915-1918 wykładał historię literatury polskiej w Towarzystwie Kursów Naukowych, a po 1918 roku w Wolnej Wszechnicy Polskiej. W latach 1918–1920 brał również udział w wojnie jako ochotnik w Wojsku Polskim.
W 1938 roku został członkiem korespondentem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego oraz pełnił różne funkcje w Towarzystwie Nauczycieli Szkół Średnich i Wyższych oraz Towarzystwie Literatów i Dziennikarzy.
Tematyka badań
Galle specjalizował się w historii polskiej literatury pozytywistycznej, krytyce literackiej oraz teorii literatury. Był obrońcą Aleksandra Świętochowskiego i zajmował się biografiką wielu polskich pisarzy z XVIII i XIX wieku, takich jak:
- Jan Paweł Woronicz
- Julian Ursyn Niemcewicz
- Franciszek Ksawery Dmochowski
- Kajetan Koźmian
- Euzebiusz Słowacki
- Izabela Czartoryska
- Tymon Zaborowski
Postulował również wprowadzenie zagadnień stylu literackiego do programów nauczania oraz opracowanie nowoczesnych podręczników stylistyki.
Publikacje
Galle był autorem wielu prac naukowych, w tym:
- O memoriale Ostroroga (1898)
- Twórczość poetycka Marii Konopnickiej w ciągu 25 lat (1902)
- Stylistyka i teorya literatury (1904)
- Zarys dziejów literatury polskiej (1913)
- Stylistyka (1921)
Odznaczenia
W 1935 roku otrzymał Srebrny Wawrzyn Akademicki.
Upamiętnienie
Henryk Galle spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
