„`html
Henryk Chmielewski
Henryk Chmielewski (8 stycznia 1914 – 15 listopada 1998) był polskim bokserem, mistrzem Europy z 1937 roku oraz olimpijczykiem z 1936 roku. Urodził się w Łodzi w rodzinie robotniczej i ukończył szkołę powszechną oraz Państwową Szkołę Techniczno-Przemysłową, gdzie zdobył kwalifikacje mistrza farbiarskiego. W 1938 roku osiedlił się w Stanach Zjednoczonych.
Kariera sportowa
Chmielewski rozpoczął treningi bokserskie w 1927 roku w Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół” w Łodzi. Debiutował w ringu w 1928 roku, a jego pierwszym sukcesem było zdobycie mistrzostwa Łodzi juniorów. W latach 1930-1938 reprezentował klub IKP Łódź.
Najważniejsze osiągnięcia Chmielewskiego:
- Mistrz Europy w wadze średniej (Mediolan 1937)
- 4. miejsce na Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie (1936)
- Trzykrotny mistrz Polski: w wadze lekkiej (1931) oraz w wadze średniej (1933, 1936)
- Wicemistrz Polski w wadze średniej (1935)
W reprezentacji Polski stoczył 16 walk, wygrywając 12, remisując 1 i przegrywając 3. W sumie w karierze amatorskiej rozegrał 157 walk, z czego 133 wygrał.
Po przeprowadzce do USA, Chmielewski kontynuował karierę bokserską jako zawodowiec, używając nazwiska Henry Chemel. Stoczył 82 walki zawodowe, wygrywając 56, remisując 2 i przegrywając 24. W 1945 roku był klasyfikowany na 4. miejscu w wadze średniej. Jego kariera zakończyła się w 1951 roku.
Życie po boksie
Po zakończeniu kariery bokserskiej pracował jako mechanik okrętowy. W 1987 roku otrzymał Nagrodę im. Aleksandra Rekszy za swoje osiągnięcia w boksie.
Linki zewnętrzne
„`
