Henri d’Orléans
Henri d’Orléans, ur. 14 czerwca 1933 w Woluwe-Saint-Pierre, zm. 21 stycznia 2019, był orleańskim pretendentem do tronu Francji jako Henryk VII w latach 1999-2019. Był praprawnukiem Ludwika Filipa I, który objął tron w wyniku rewolucji lipcowej w 1830 roku.
Tytuły i herb
Do 1999 roku używał herbu królów Francji z trzema liliami na niebieskim tle. Jego zwolennicy, nazywani orleanistami, uznawali go za prawowitego następcę tronu, podczas gdy legitymiści, wspierający Louis Alphonse’a de Bourbon, tytułowali się Ludwikiem XX. Henri d’Orléans nosił także tytuł hrabiego de Clermont, który został mu odebrany przez ojca w 1984 roku, lecz później przywrócony po ślubie kościelnym. Posiadał również wiele innych tytułów arystokratycznych.
Życie publiczne
W 1987 roku Henri wytoczył powództwo przeciwko Louis Alphonse’owi de Bourbon, które zostało oddalone przez sąd. Był założycielem Instytutu Francuskiego Domu Królewskiego oraz honorowym prezydentem Fundacji Świętego Ludwika po śmierci ojca. W 2004 roku bez powodzenia ubiegał się o mandat w Parlamencie Europejskim.
Życie prywatne
Henri d’Orléans był najstarszym synem Henriego d’Orléans i Isabelle d’Orléans-Bragance. W dzieciństwie mieszkał w Belgii, a do Francji przybył w 1948 roku. Ukończył studia w Paryżu i służył w wojsku podczas algierskiej wojny o niepodległość. W 1957 roku poślubił księżniczkę Marię Teresę Wirtemberską, z którą miał pięcioro dzieci. Małżeństwo zakończyło się rozwodem w 1984 roku. W tym samym roku ożenił się cywilnie z Micaelą Cousiño, co spotkało się z oporem ze strony rojalistów i ojca, który go wydziedziczył. Później jednak doszło do pojednania.
Twórczość
- A mes fils (1989)
- Adresse au futur chef d’état (1994)
- La France survivra-t-elle l’an 2000 (1997)
- Le passeur de miroir (2000)
- La France à bout de bras (2002)
- L’histoire en héritage (2003)
