Antoine Henri Becquerel
Antoine Henri Becquerel (1852–1908) był francuskim chemikiem i fizykiem, który zdobył Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki w 1903 roku za odkrycie promieniotwórczości.
Życiorys
Urodził się w Paryżu w rodzinie naukowej. Otrzymał staranne wykształcenie, studiując na École Polytechnique oraz École Nationale des Ponts et Chaussées. Był dwukrotnie żonaty, a jego syn Jean również został fizykiem. W 1908 roku objął stanowisko prezesa Francuskiej Akademii Nauk.
Wkład w nauki przyrodnicze
Becquerel był pionierem w badaniach nad fluorescencją i fosforescencją. W 1896 roku, badając minerał uranowy, przypadkowo odkrył emisję niewidzialnych promieni, co uznano za początek badań nad radioaktywnością. Początkowo błędnie zinterpretował wyniki, myląc je z fosforescencją, jednak później skorygował swoje błędy. Jego prace przyczyniły się do rozwoju badań, które kontynuowali Maria Skłodowska-Curie i Pierre Curie.
Nagrody i wyróżnienia
- Medal Rumforda (1900)
- Medal Helmholtza (1901)
- Nobel w dziedzinie fizyki (1903, wspólnie z Marią Skłodowską-Curie i Pierrem Curie)
- Medal Barnarda (1905)
- Medal Toffie (1908)
Jednostka radioaktywności
Jednostka radioaktywności w układzie SI, 1 bekerel (Bq), została nazwana na cześć Becquerela i oznacza jeden rozpad promieniotwórczy na sekundę.
Podsumowanie
Becquerel pozostawił trwały ślad w historii nauki, a jego odkrycia otworzyły nowe obszary badań w fizyce i chemii, przyczyniając się do zrozumienia zjawisk radioaktywnych.
