Hełm garnczkowy (hełm wielki)
Hełm garnczkowy, znany również jako hełm wielki, to średniowieczny typ hełmu zamkniętego, który charakteryzuje się cylindrycznym dzwonem, skutecznie chroniącym głowę. Wyróżnia się znacznymi rozmiarami, co zapewnia solidną ochronę.
Historia
Hełm garnczkowy pojawił się na przełomie XII i XIII wieku. Jego nazwa wywodzi się z formy przypominającej odwrócony garnek. Wykonywany był z nitowanych płyt stalowych, które były wzmocnione metalowymi obręczami. Istotną cechą tego hełmu jest brak ruchomej zasłony twarzy. Zamiast tego, posiadał:
- długie, wąskie wizury do obserwacji,
- kilkanaście małych otworów oddechowych.
Pod koniec XIII wieku hełm garnczkowy zachował cylindryczny kształt z płaską górną częścią dzwonu, jednak w późniejszym okresie przyjął kształt kopulasty. Taka zmiana kształtu zwiększała jego funkcjonalność, umożliwiając lepsze ześlizgiwanie się broni podczas uderzeń z góry.
Hełm garnczkowy stanowił istotny element uzbrojenia wojskowego średniowiecza, oferując efektywną ochronę w trakcie bitew.
